ذوق و شوق نینوا کرده دلم چون هوای جبهه ها کرده دلم بود سنگر بهترین مأوای من آه جبهه کو برادرهای من! ما طواف جبهه را لایق شدیم طیبه الله هشت سال عاشق شدیم در تمام سالهای عشق و جنگ مهر در سجاده ی ما شد فشنگ سنگر خوب و قشنگی داشتیم روی دوش خود تفنگی داشتیم جنگ ما را لایق خود کرده بود جبهه ما را عاشق خود کرده بود داشتیم ای دوست شبهای خطر سایه ی صاحب زمان را روی سر نفرت از هر خودستایی داشتیم خلق و خوی روستایی داشتیم آسمان تکبیر ما را دوست داشت هر حسینی کربــــــــلا را دوست داشت روزها در عشق پر پر می زدیــــــم در دل شبها منور می زدیـــــــــم
بارها دیدم عروج سرخ یار ذبح مرغ حق به دست تیر پار میم زمیدان عبورم می کشیـــــــد شیه ی اسبی به شورم می کشید هر بسیجی جان نثار عشق بود در شب حمله شکار عشق بود گل دمید از خونشان در زمین کربلا آهوان کوچک موسی الرضــــــــا(ع( سرزمین نینوا یادش بخیــــــــر! کربلای جبهه ها یادش بخیــــر! گریه هایم آه حسرت خورده اند چکمه هایم خاک قربت خورده اند یاد روزی که بسیجی می شدیم شمع شبهای دو گیتی میشدیم یاد آنروزی که در خمپاره ها جمع می کردیم پاره پاره ها هر بسیجی اقتدا بر شمع کرد پاره های جان خود را جمع کرد تا ابد شــــام پریشانی مــــــا داغ قربت روی پیشانی مــا
نوشته
شده در پنج شنبه 90/6/31ساعت 6:7 عصر توسط م کرمی+ لینک ثابت نظر
