پروانه ها، بال زنان و شادی کنان، شاعرانه ترین پروازشان را بر گرد شمع شبستان

 هشتم دنیا، آغاز می کنند. خورشید، شور و التهاب شگفتی را در وجود خویشتن احساس می کند.

 ماه،از همیشه زیباتر می شود و نگاهش را میهمان سرور و سرسبزی می سازد.

 درختان با خرسندی به سیمای آفتاب می نگرند و به شادمانی می پردازند.

 کاینات غرق نورند. فرشته هاو آدمیان مسرورند.

 همگان مشتاق طلوع روی اویند. همه می خواهند سیب خوشبوی وجود او را ببویند.

 همه می خواهند شکفتن گل والای وِلا را در دنیا ببینند و گلبرگی از نور و نوازش و شفاعت او بچینند.

 آری، ای سید گل ها، ای مولا، یا علی بن موسی الرضا علیه السلام ، قدوم پاکتان، حضور همه زیبایی ها را بیمه می کند. دست های مهربان لطفتان برترین سایه بان دل ها و دیده های ماست.

 ای امام، خجسته میلاد روشنایی بخشتان بر همه هستی مبارک و فرخنده باد.